Je hebt misschien de tips en adviezen gebruikt die wij je hebben gegeven bij het herkennen van angsten over hypoglykemie en buitensporige veiligheidsgedragingen.
In het geval je deze vergeten bent, kan je klikken op deze link Txt_Fear_Hypoglycaemia.  
Als je zelf wilt werken aan het beperken van overmatige veiligheidsgedragingen, dan kun je gebruik maken van de ‘veiligheidsladder’. Met behulp van deze ladder kan je een hiërarchie (volgorde) maken van je angsten en veiligheidsgedragingen en kan je de eerste stap zetten in het veranderen van gedrag.

Voor je deze ladder probeert te maken, is het goed om na te denken over het doel van de oefening. Waarom wil je je veiligheidsgedrag veranderen? En wat betekent dit voor jou?

Een van de redenen om je veiligheidsgedragingen te veranderen is dat wij hopen dat je je comfortzone kan verbreden. Als je naar dit plaatje kijkt, zie je je comfortzone in het groen. Dit is de zone waarin je je comfortabel voelt. Met behulp van je veiligheidsgedrag zorg je ervoor dat je je zo veilig en comfortabel mogelijk voelt. Dit betekent echter dat je een gedeelte van je vrijheid en flexibiliteit opoffert. Hoe meer veiligheidsgedragingen je toepast, hoe veiliger je je voelt. Maar dit betekent ook dat je meer angst voelt wanneer je je buiten de comfort zone bevindt.

In dit plaatje zie je een voorbeeld van iemand die zich op zijn gemak voelt binnen zijn comfort zone. Binnen zijn comfortzone past hij diverse veiligheidsgedragingen toe: thuis blijven, frequent bloedglucose meten, of altijd in de aanwezigheid van anderen zijn.

Wanneer deze persoon niet (al) zijn veiligheidsgedragingen kan uitvoeren, moet hij uit zijn comfortzone stappen. Dit voelt natuurlijk angstig en oncomfortabel. Meestal wil iemand helemaal niet uit zijn comfortzone stappen. Maar hoe meer iemand in zijn comfortzone blijft, des te minder hij zich op zijn gemak voelt, wanneer hij een keer buiten zijn comfortzone móet treden. In dit voorbeeld wordt ‘alleen slapen in een hotel’ genoemd als een voorbeeld van de engst voorstelbare situatie (rondom diabetes). Deze situatie wordt omschreven als zijn ernstigste nachtmerrie: geen anderen om je heen hebben en alleen naar bed gaan,  zou de meest enge activiteit zijn die hij zich kan bedenken. Voordat iemand in staat is om dat te doen, moet hij eerst langzaam in kleine stapjes wennen aan andere situaties. Wanneer je angst probeert te verminderen dan is het belangrijk dat je dit langzaam en stapsgewijs doet. Hier is de ‘veiligheidsladder’ voor bedoeld.

Hieronder staat een voorbeeld van zo’n ladder. Voor deze persoon is het niet eten van een snack in de nacht (en dus het hebben van ‘lagere’ bloedsuikers in de nacht) de meest beangstigende situatie om in te zijn. Hiermee beginnen is dus niet een verstandige eerste stap.

Deze persoon heeft zelf een andere eerste stap bedacht: ‘niet onnodig mijn bloedglucose meten als ik me goed en ontspannen voel en mijn partner bij mij is’. Deze stap zorgt ervoor dat hij zich slechts een klein beetje oncomfortabel voelt, maar dit is niet zijn ergst denkbare scenario. Dit zou een stap kunnen zijn waar hij mee kan beginnen om te oefenen uit zijn comfortzone te treden. Eerst vertelt hij zijn partner hierover (voor emotionele ondersteuning en hulp!) en vervolgens start hij met het ‘’niet onnodig meten van de bloedglucose’’ als hij zich prima voelt.

Vraag: bedenk een eerste stap op jouw ‘veiligheidsladder’.

Welk veiligheidsgedrag zou je kunnen stoppen, onder specifieke omstandigheden, waarbij je je slechts lichtelijke ongemakkelijk voelt? Zou het één glucose meting per dag minder zijn? Het niet eten van een koolhydraatrijke snack tussendoor? Iets minder insuline spuiten? Meer uitgaan/sporten? Noteer de specifieke gedragingen en bespreek ze met minimaal 1 persoon. Kijk vervolgens of het lukt om een van deze gedragingen een paar keer uit te voeren.